Գրաբարի դասագիրք/Մեծատունն եւ Ղազարոս գրաբար
19Այր ոմն Էր մեծատուն և ագանԷր բեհեզս և ծիրանիս և ուրախ լինԷր հանապազ առատապԷս։ 20Եւ աղքատ ոմն, անուն Ղազարոս, անկեալ դնԷր առ դրան նորա վիրաւորեալ։ 21Եւ ցանկայր լնուլ զորեվայն իւր ի փշրանացն, որ անկանԷին ի սեղանոյ մեծատանն․ այլ և շունք ևս գային և լեզուին զվերս նորա։ 22Եւ եղև մեռանել աղքատին և տանել հրեշտակաց զնա ի գոգն Աբրահամու․ մեռաւ և մեծատունն և թաղեցաւ։ 23Եւ ի դժոխն ամբարձ զաչս իւր, մինչ ի տանջանսն Էր․ Ետես զԱբրահամ ի հեռաստանԷ և զՂազարոս ի գոգ նորա հանգուցեալ։ 24Եւ նա աղաղակեաց և ասԷ․ «Հա՛յր Աբրահամ, ողորմեա՛ց ինձ, և առաքեա՛ զՂազարոս, զի թացցԷ զծագ մատին իւրոյ ի ջուր և զովացուսցԷ զլեզու իմ․ զի պապակիմ ի տապոյ աստի»։ 25Եւ ասԷ ցնա Աբրահամ․ «Որդեա՛կ, յիշեա՛, զի ընկալար անդԷն զբարիս քո ի կեանսն քում, և Ղազարոս նոյնպԷս զչարչարանս․ արդ սա աստ մխիթարի, և դու այդր պապակիս։ 26Եւ ի վերայ այսր ամենայնի՝ վիհ մեծ Է ընդ մեզ և ընդ ձեզ․ եթԷ կամիցին աստի առ ձեզ անցանել, ոչ կարեն, և ոչ այտի ոք առ մեզ անցանել»։ 27Եւ ասԷ․ «Արդ աղաչեմ զքեզ, հա՛յր, զի արձակեացես զդա ի տուն հօր իմո․ 28են իմ անդ եղբարք հինգ, որպԷսզի տացԷ նոցա վկայութիւն, զի մի՛ և նոքա գայցեն յայս տեղի տանջանաց»։ 29Եւ ասԷ Աբրահամ․ «Ունին զՄովսԷս և զմարգարԷս, նոցա լուիցեն»։ 30Եւ նա ասԷ․ «Ո՛չ հա՛յր Աբրահամ, բայց եթէ ի մեռելոց ոք երթիցէ առ նողա, և ապաշխարեսցեն»։ Եւ ասէ ցնա․ «ԵթԷ Մովսեսի և մարգարԷիցն ոչ լսեն, և ոչ՝ եթԷ ի մեռելոց ոք յառնիցԷ՝ հաւատասցեն»։