Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԴԱՐԱՎԵՐՋԻ ԲԱՐՔԵՐԻՑ
«Մահ Զոլային, թքե՛լ Զոլայի վերա...»
(Լրագրներից)
Տխո՜ւր մտքեր են ինձ հուզում այսօր,
Այս ի՜նչ ողբալի, դժվար ժամանակ
Մեզ վիճակվել է ապրել և անզոր
Տեսնել չարության լըկտի հաղթանակ։
Խիղճ, պատիվ, օրենք ոտքի տակ տված,
Մարդիկ ծաղրում են ազատ զգացմունք.
Եվ ազգասերի կեղծ դիմակ հագած,
Կոկորդիլոսի՜ թափում արտասունք...
Եվ կույր ամբոխի զայրույթն ու հուզում
Կորո՜ւստ է սպառնում մտքին, տաղանդին,
Որպես պղտոր ծով, լափել է ուզում
Դալար ափ դիմող արի՜ լողորդին։
Զինամոլության ոգին ավերիչ,
Հանուն ազգային առաջդիմության,
Մարդասպան սըրով փշրում է գըրիչ
Անպարտին ճնշում երկաթե շղթան.
Օ՜, մեր լուսավո՛ր, գովա՛ծ դարավերջ,
Ահա քո բաշխած լույսը աշխարհին.
Կեղծի՜ք, չարությո՜ւն, հալածա՜նք անվերջ—
Ահա՛ քո ավանդն հետագա դարին...
[1898]
|
|
