Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Երբ մեծացա
Երբ մորիցս ծնվեցի,
Աշխարհ եկա ու լացի,
Երկու փոքրիկ բազուկով
Ունայնություն գրկեցի:
Ունայնությունն աշխարհի
Ես այն օրից զգացի,
Երբ մորս անուշ կաթը
Լաց ու կոծով ծծեցի:
Երբ մեծացա՝ դարձա մարդ,
Կյանքս ուրախ էր, զվարթ,
Սակայն ունայն աշխարհը
Ինձի պատրաստեց թակարդ:
Անհոգ օրերս անցան,
Վշտեր վրաս ծանրացան,
Ինձի սիրող սրտերը
Քարի նման կարծրացան:
1899
|
|
