Երգ (Վիկտոր Հյուգո)

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Երգ

Վիկտոր Հյուգո


ԵՐԳ


Ի՞նչ եղավ մարին։— Մեռած է, վաղուց։
Իսկ նրա որձի՞կը։— Կատուն թռցրուց,
Միսն ու ոսկորը լափեց, կլանեց,
Եվ փետուրները հողմերուն տվեց։

Անտեր բնի մեջ ո՞վ է դողդողում,
Ո՞վ՝ տխրաձայն այդպես հառաչում,
Ո՞վ կըխնամե ձեզ, խղճուկ որբիկնե՛ր,—
Ոչ ոք։ Թշվա՜ռ, փոքրիկ թռչնիկներ։

Ծույլ և խաբեբա հովիվը բացակա։
Մեռած է շունը, էլ հսկող չըկա։
Գայլն է թափառում խուլ մռնչյունով,
Իր սև ցանցերը լարում է փութով։

Ահ ու սարսափ է տիրում փարախում,
Դող ու տենդով են սրտեր բաբախում։
Ո՞վ կըզարթեցնե քնած ոչխարին,
Ո՞վ կը պատերազմե ընդդեմ այդ չարին,
Ոչ ոք։ Թշվա՜ռ, փոքրիկ գառնուկներ։

Աքսորանաց մեջ, հեռու, տարագիր,
Կրում է հայրը վիշտ տաժանակիր։

Մայրը տառապյալ, հալումաշ եղած,
Հիվանդանոցում,— այնտեղ է ընկած։

Փչում է քամին իր թափով ուժգին,
Դողում է տնակը, մոտ է կործանման,
Եվ նրա միջում, անտեր, անպաշտպան,
Դողում է օրորոց որբացած մանկան։
Ո՞վ մնաց այնտեղ։— Ոչ հայր, ոչ մայրիկ,
Դու միայն մնացիր, դո՛ւ, խղճուկ մանկիկ։