Աղջամուղջը նայում է աչքիս
Այսօր խստաբարո, զգա՛ստ։
Առավոտը շուտով կբացվի,
Եվ սիրտս խնդություն կզգա։
Ինչ լա՜վ է՝ բարձրանալ կանուխ
Եվ տեսնել, ճեղքելով մառախուղը,
Թե ո՜նց է ձգվելով բարձրանում
Ծխնելույզի ծուխը։-
Զգալ, որ հո՛գսն է արթնանում,
Որ ուղի՛ պիտի դեռ գնաս,
Մի ուղի, որ վե՛ր է դեռ տանում,
Մի ճանապարհ անհաս...
Դու այդպե՛ս բացվեցիր գլխիս,
Իմ վերջի՛ն հասունություն...
Դժվարին է հիմա իմ ուղին -
Եվ գնում եմ ահա ես արթուն։
Դիմացից հո՜գսն է նայում,-
Հարկավոր է երկա՜ր մաքառել,
Որ գործը լինի մնայուն,
Ինչպես միջօրեի արև։-
Դիմացից սերունդնե՛րն են նայում,
Սաստում են, որ գնամ զգաստ.-
Ինձ անտես մի ձեռք է պահում
Ճանապարհին իմ այս...
Սիրո՛վ եմ բաժանվում քեզանից,
Իմ հախո՛ւռն անփութություն,
Իմ անհոգ օրե՜ր պատանի,
Իմ շռա՜յլ ջահելություն։
Ողջունում եմ քեզ խնդությամբ
Եվ ո՜չ թե դառը ցավով,
Իմ վերջի՜ն, վերջի՜ն այգաբաց,
Իմ էպիքական առավոտ...
