Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հարուստ օժիտով մի աղջիկ առավ
Եվ կընկա փողով… հայտնի մարդ դառավ…
[1898]
|
|
ԱՇԽԱՐՀԻՍ ԲԱՆԸ
(Նմանողություն)
Ձըմեռվա ցըրտին խեղճ, քաղցած մի շան
Ես ոսկոր տվի. նա ուրախացավ,
Ձեռքերըս լիզեց և իր շընական
Ամբողջ չարություն իսկույն մոռացավ։
Իմ մի բարեկամն ընկել էր նեղ տեղ,
Օգնության հասա, փըրկեցի նըրան.
Բայց նա մարդկային երախտիքի տեղ,
Թաքուն ամեն ցեխ թափեց իմ վերան…
|
|
ԵՐԿՈՒ ԳԵՏ
Ահա՛ երկու գետ։ Մեկն հուժկու ու խոր,
Հոսում է զորեղ, բայց ձայն չի հանում.
Մեկելը — ծանծաղ, հոսանքն էլ — անզոր,
Բայց իր աղմուկով ականջ է տանում։
Խորամիտ մարդն էլ ամեն ազգի մեջ
Գործում է քաջուժ, բայց լուռ ու անտես.
Եվ միայն ցանցառ գործիչն է անվերջ
Բոռում, աղմըկում, ծանծաղ գետի պես…
|
|
ԴԵՊԻ ՄԱՄՈՆԱՆ
Մի օր հարց տվի ես Մամոնային.
«Ասա՛, ի՞նչ անեմ, որ քո սեղանին
Ես էլ հյուր լինեմ և հյուր ցանկալի -
Ի՞նչ ճանապարհ ես դու ինձ ցույց տալի»։
|
|
