Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Կանցնեմ ծով, ցամաք,
Հեռու աշխարհներ,
Ու ետ կըբերեմ
Իմ ջահել օրեր։
Կոկված դուրս կգամ՝
Կըտրի՜ճ առաջվան,
Նորի՛ց դուր կըգամ
Սիրուն աղջկան։
Բայց ա՛խ, ո՞նց հասնես
Անցածի՜ հետքից.
Արև չի ծագում
Մայր մըտած տեղից։
|
|
ԵՐԳ
Մարդու չեմ ասի,
Ի՞նչի գարունքին
Ծաղիկ չեմ քաղում,
Սար ու ձոր ընկած։
Չորցա՜ն ծաղիկներ,
Անցա՜վ էն գարուն,
Երբ մենք միատեղ
Փունջ էինք կապում։
Անցա՜ն էն օրեր,
Ասես նետ արագ,
Երբ մեր սըրտերում
Սե՜ր կար ու կըրա՜կ։
Անցա՜վ ամեն բան,
Էլ ո՞նց ետ բերեմ,
Ի՞նչ սըրտով մենակ
Ես ծաղիկ քաղեմ։
|
|
