Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԾՈՎ ԵՎ ԺԱՅՌԵՐ
Երկա՜ր ժամեր նայում եմ քեզ,
Ո՛վ անհանգիստ, անհուն ծով.
Ինչպես հուզվում, փըրփրում ես,
Դու լերկ ժայռեր լիզելով։
Ե՛վ գոռում ես, և՛ խուլ հեծում,
Ե՛վ զայրանում, և լալիս.
Բայց ժանգ ժայռեր քեզ չեն լսում,
Քեզ արձագանք չեն տալիս։
Նոքա մի՜շտ խուլ, մի՜շտ անբարբառ,
Քեզ նայում են սառն, անփույթ.
Նոցա խո՜րթ է, նոցա օտա՜ր
Վիշտ, տառապանք ու զայրույթ...
1896, Գուրզուֆ
|
|
6
ՓՈԹՈՐԻԿ
Սև-սև ամպեր կուտակ-կուտակ
Եկան, երկինք ծածկեցին,
Պղտորվեցավ ծովի հատակ
Նավեր խարիսխ ձգեցին։
Շփոթ, աղմուկ, իրարանցում,
Նավ, նավապետ, նավաստիք
Շտապ պահվում են ծովածոցում,
Վրա է հասնում փոթորիկ։
Որոտում են ամպերն ահա,
Շանթեր սփռում վերևից.
|
|
