Էջ:Այսպէս խօսեց Զրադաշտը.djvu/111

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ձեր կամքը Հրամայէ Բ"չ"Ր իր^րի1* իրրե մի սիրո դի կամք՝-այդտեղ է սկիղրը ձեր առաքինութեան։

Երր գոլք աաէք Հաճելին ու փափուկ անկողինը ե փափկակեացներից Ըսա Հնարաւորին Հեռու պառ~

  • ---այդտեղ Է "կիդբը ձեր առաքինութեան։

Եթէ դու՛ք մի կամքով կամեցողներ էք, և եթէ բոլոր կարիքների այս անՀրա ժե7 տ փոխումը ձեղ

Համար կարիք ու անՀրա ժեշտոլթիւն է%-այդաեղ է

սկիղրը ձեր առաքինութեան։

ճ շմա րի տ եմ ասում, մի նոր Հբարի» ու «гՀար* է այդ* ճշմարիտ, մի նոր խորունկ խոխոջիւն ե մի նոր աղբիւրի ձայն։

Ոյժ ե իշխանութիւն է այս նոր առաքինսւ-

թիւնը* մի իշխող միտք է այդ և Դ[1ա ՐլԸ--'^Ի

խելօք Հոգի» մի ոսկէ արե ե նրա իմադ ու-

թե ան օձը։

<8*

Այստեղ լռեց Զրադաշտը մի քիէ ե սիրով նայեց իր աշակերտներինг Ապա շարունակեց այսպէս.—ե նրա ձայնը փոխւել էր։

Մն ացէք երկրին Հաւատարիմ, իմ եղբայրներ, ձեր առաքինութեան ամբող՛ջ ումով։ Զեո բաշխող սէրն ու ձեր իմացութիւնը թող ծառայեն երկրի իմաստին։ Այսպէս եմ խնդրում ու երդւեցնում ձեո։

Մի թողէք որ դրանք խուսափեն երկրայինից ե թևերը յաւիտենական պատերին ղարնեն» Ա՛խ, մին-չև այժմ այնքան խուսափող առաքինութիւն է եղել։

Ետ բերէք, ինձ պէս, խուսափած առաքինութիւնը գէպի երկիր—այո, ետ1 դէպի մարմինն т