ավերակներով ծածկված մեր երկրռւմ, կարող է հավասար– վել Անիի այս բախտին, Ո՜րն է այն պատմական հիշատակարանը որին միակերպ հիացական զգացմունքով վերաբերված լինի ֆրանսիացին, իտալացին, անգլիացին, գերմանացին ռուսը, հայը, Անին նախանձելի ճակատագիր ստացավ Բագրատունիների ձեռքից, նախանձելի էր նա, երը շեն ու կենդանի էր նախանձելի ք այժմ երբ հյուծված, ուժասպառ, քայքայվող ավերակների մի կույտ է ներկայացնում, Ինչպես չհիանալ այգ ճակատագրի վրա քի հինգ տասը դժբախտ բեկորներ են մնացել մեծ քաղաքից, և այդ բեկորները քանի քանի անգամ են նկարագրությունների, ու սոլմնասիրության պատկերի բանաստեղծության նյութ դարձել Մնացե՛լ է մի այլ մարդկային գործ որի միջոցով մեծարված չլիներ Անին
եվ ահա ես էլ լզում եմ նկարագրել իմ ս,1 ոածը իմ զգացածը, Փույթ լէ որ ինձանից առաջ կա նկարագրողների մի երկար շարք ե,, առաջիններից չեմ բայց վերջ/նն Ւ, չեմ լինի, բանի որ Շիրակի ա ,ն դաշտի վրա Ա,աջա սարի ստս֊ րոտների մոտ, կանգնած կմնան բոլորովին տիրված կամ կիստվեր ապրող պատերն ու գմբեթները գեսլի այդտեղ տա նող գյուղական քարքարոտ խորդուբորդ ճանապարհների վրա միշտ կերևան մարդիկ և միշտ կկրկնվի միևնույն երևույթը, Այնտեղ, ավերակների մեջ ուր կարիճները խեցգետինները, ֆալանգաները դարավոր սերերն են երբեք չէ թուլանում հոյակապ հնության դյութական ուժը Այդ ուժը ձգուէ է դե պի իրան այգ ուժը խոսեցնել է տալիս և հնագետն իր հըմ տության պաշարով, գրողն իր դրչով նկարիչն իր վրձինով, լուսն ա կարիչն իր գործիքով վերջապես հասարակ այցելուն մի կտսր ածուխով, մատիտ ,վ կամ դանակով մեծարանքի հարկ է տողիս մարդկային տաղանդի մնացորդներին,
Ամենքն էլ իրավունք ունեն Ավելորդ չէ ոչ մի գործ ,ր մարդու միտքն Ու զգացմունքը նվեր է բերոլ ք երախտա վոր մարդկանց հիշատակին
