Էջ:Բարպա Խաչիկ.djvu/484

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

փոխարեն միայն իրենց աշխատանքով կապրին… ինչպես բանվորները, հող չունեցող գյուղացիները…

 —Ինչպես մենք,— ըսավ Բարպան բռունցքը զարնելով

կուրծքին է հանկարծակի ոգևորությունով։

 —Այո՛, Բարպա՛, ինչպես մենք,— կրկնեց Միհրանը և

անսահման գոհունակությամբ ժպտեցավ Բարպային, որ մե- կեն խորասուզվեր Էր մտածումներու մեջ։

Այս խոսակցությունը Միհրանի և Բարպայի մեջ եղեր Էր

հայերեն լեզվով. հարևան սեղանեն ուշադրություն դարձու¬ ցին իրենց։

 —Նոր եկեր եք Ֆրանսա…
 —Այո , երկու երեք օր առաջ։
 —Մարսիլիա պիտի մնաք։
 —Ոչ, Փարիզ պիտի երթանք, անտեղ մարդ ունինք:
—Լավ կընեք, անտեղ պրոլետարիատը ավելի կազմա-

կերպված Է, այստեղ օտարական բանվորներու պատճառով, որ կխախտեն, մանավանդ նոր հասած ատեննին, սենդիքա ֊ ներու օրենքներր, շարունակ խնդիրներ կան… Անոնք պատմեցին, որ իրենք չորսերնին ալ կաշխատեին շաքարի ֆաբրիկայի մը մեջ և մասնակցեր Էին տեղացի բանվորներու գործադուլին. հետո վերակացուն իրենց ճամ¬ փեր Էր՝ ըսելով, թե օտարականները իրավունք չունին տե֊ ղացիներուն գործին խառնվելու։

 —Ատանկ անարդարություն կըլլա— ըսավ Բարպան

վրդովված,— էհ, ձեր տեղացի ընկերները կուլ տվին այդ բանը։ ֊ ՉԷ՜… Է՛… ըսավ անոնցմե մեկը եռանդով,-մենք սենդիկե բանվորներ ենք, սենդիկան օտար և ֆրանսացի բանվորներու մեջ խտրություն չի դներ…

 —Շա՜տ ալ խտրություն չի դներ…— ըսավ Բարպան,

որուն միտքը հանկարծ մտավ գործունեության մեջ: Ան կուզեր հարցնել տեղեկություններ սենդիկայի մասին, բայց իր այդ հետաքրքրության կմտածեր գոհացում տալ, երբ Միհրանին հետ մինակ մնային։ Եղբորորդուն բանիմաց ար֊ տահայտութենեն անիկա կզգար, որ Միհրանը կհասկնար ամեն ինչ: 480