ինքն էլ դարձաւ. հովանաւորող օրէնքների հակա» «ւակորդ» \էրա ընկերակից մինիստրնե րից երկուսը հրաժարական տուեցինյ և նա , կորցնելով իր կու» սակցու թեան համակրութիւէ»ըլ նոյեպէս հրաժար» ուեց։ Բայց ա1Դ հրաժարականը չընդոլնուեց, և հԻԻ նորից առաքին մինիստր դառնալովդ Տրաւիրեց Գլադստօնին և տուեց նրան դաղթականութիաձևների մինիստրի պաչտօնը
1846 թոսին \էրլանդիան մատնուեց մի դարհուրելի ղժրախտութեան ։ ՄինչդեռՕ’Կօննէլ դե դեցիկ ապագայի յոյսեր էր ներշնչում և կրթում էր ժողովուրդը աղատասիրական ՚ ոգովյ իսկ միւս կողմից կաթուիկ քահանայ Մաթիու բա րո յական դաստիա րակութիւն էր աա ր ահ ում և ոչնչացնում էր արրեցողութիւնը, հետղհետէ ահադին ժողովըրդա կան ութիւն ստանալով։ 1846 թոաի ամասլ» յանկարծ սկսեց փտել կարտօֆիլը, որ իրլանգական ժողովրդի դլխաւոր ուտելիքն է և փոխարինում է հացը։ Լիւան գութի լն ը մի դի շեր ոհսչացրեց բոէոր ցանքսեր ը, օդի սաստիկ գարչահոտութիւն
տարածելով։ 0կսուեց սով, որ տեեց երկու տարի
1847 թուին սովից կոտորուեցան 1 միլիօնից ոչ
պակաս մարդիԿ․ \էրլանդիան ուԱէր , միլիօն աղ գաբնակութիւն։ Աոսկալի աղէտը սկսեց դատարկել դժբախտ երկիրը։ Ահադին խմբեր գաղթեցին հիս՜՛ սիսային Ամերիկա։ Իսկ երկրռւմ Տքնացածները կոասրւում էին ճանճերի նման։ ՜ճանապարհները
