Էջ:Գլադստօն.djvu/129

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

ք»ում ազատամիտների կոզաքլ էր անցնում։ Գլադ»՛ աամն կամացկամաց դիմում էր դէպի Ազատամիա» ները

1850 թ՛ափն Գլադստօն առաջին անգամ ա

իթ ունեցաւ. բացատրելու, թէհ հակեացքների

աէր է էնքը արաաքին քաղաքական աւթեան հար։ ցերում։ Աււ Ժամանակ քօսսըլի մինիստրութեան մէջ արաաքին գործերի մինիսար էր լօրԴ ալմերստօե )ա վարում էր ժողովրդական համա

կրութիւնը վակելող մի փակլուն քաղաքականում թխ., որ սակ այն հիաքեույեւծ էր ինտրիգների և ուժեղի իրաւունք ի վյրահ։ \ևքոդու թիւն վասաակեչու համար նա սուրբ էր համարում թոլոր ները և սիրում էր կրէքնեէ իր նման դիպլօմտաների հին ասացուածքը սԱղդերը սիրում են , որ ի։ Րանց խաբեն»։ Գլադստօն անբարո կական էր հա» մարում այդ սկզբունքները և կաճ ախ աճում էր օ ալմերստօն պա արա սա է ուտել ցեխ որքան կու, դեԱդ միակն թէ ակդ ցեխը ոսկէզօձած լինի»։

էլ ահա կարմար աււիթ եկաւ ակդ մարդու դէմ կռիւ սկսելու։ 1850 թուին Աթէնքում կոկն ամբոխը կրակ աուեց հր էակ գօն»աչիֆիքօի տունը։

, Պալմերստօե սկզբում պահպանազական էրա մե» ցնելով ազաաամիաոների կողմը նա ակնու. ամենակեիւ հալորավին չը հրաժարուեց պահպանազական գաղափարերիցդ որմեց հեաեաւմ կր մանաւանդ արաաքին քաղաքականութեան գարծերոէմա