Էջ:Գլադստօն.djvu/133

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

բական են առօրեալ կեանքի մէք։ ՜հյրա գլխաւյոր

պատակն է պաշապանել մի ա9լդէ 2.արըէ , Դրա համար ամեն միջոց գործադրելիդ սուրբ է համարհյում՜օրինակ՝ երկդիմսւթիւնդ ինտրիգներդ անաղնւութիւն բացարձակ խաբէութիւն յ րօսէէէէք փգտուելուդ թոյլի դր ութիւնը անգութ կերպով չա. հագործելու հնարագիտութիւն։ Գլադստօն բ ողոքում էր այդ դիչ«Ատիչդ հարստահարող մի հոցների դէմդ պա հանքում էրդ որ ազդերի կարաբերութեան մէջ էլ վճոական Աւնի խղճիդ սրաի ձայնը։ \նաք, քաղաքագէտները վաղուց ծաղրում էին սրտիդ զգացմունքի պահանջներըդ և Պալմերս աօն կա բոգ էր ամեն այն վստահութեամբ ասելդ թէ գլադստօի ցանկութիւնները աոնուադն երիտասարդական ցնորքներ ենգ։ \

Ա«ւ ընհարումից մի քանի ամիս լետոլ գէաԴ՜՝՚ ստօն ցուց աուեցդ թէ ինչ կարող է անել հալածուածների պաշտպան ը։ 1850 թ։ Վերքում նա իրվեցամեաէ հիլանդ ա ղքկան տարաւ իտալիա ե. մի քանի ամիս ապրեց ՜հյէապօլում։ Երեխան մեոաւ, սաստիկ վէշտ պատճաոելով սիրող ծնողին։ Իսդց՝. եթէ չը լին էր այդ փոքրիկը դ հազարաւոր անբախտէ ների ձայնը չէր հասնի աշխարհին

կէապօլում այն ժամանակ սարսափելի գրութիւն էր հասաատուել։ ՜հյրա թագաւորըդ Ֆէրգինան գդ որ իր անգթութիւնների պա աճառ, ով ստա Ցել էր «ուումբթագալոր), անունը ահ ու. սարսափի