Ա.
՜գլագոաոն»—Ղ»րա ձաԹղը»—դրաւթիւնրէ—գչւսդււաօհի ճնաղները է—(է)աոսևեկսն կրթաթխնը։ Իաօնի դը» պրոցաւմէ—գրական փորձեր։ Օքսֆօրգէ—Կղերամխո պահ
պ անողականըւ
Տասնիններորդ դարում համաչխարհային ւլ«
։ հակ ստացան չաա պետական գործ իքնե ր բայց
ղրանց մէջ միայն գլաղստօնն է, որ իր գորձունէութեամբ ու գալանած սկզբունքներով վասաակեց մար դկոլ թեան բարեկամի մեծ անունըա ՜կա ցոյց աուեց ամթոզք աչխարհին, որ կարելի է լինել իր երկրի մարդ, իր կառավարութեան պաչաօնեաի նոլիրուել իր հայրենիքի բարօրութեան, և միէհևոյԱ ժամանակ այն ալ մարդասէր , աանֆուածների պահապան հանրամարդկային աոյաադիմոթեաե, աղգձրի եզրայրակցութ եան հզօր ախոյեանա Գլադստօն հասալ փառքի զագաթնակէաինյ թայց միչա Տքնաց ժողովրդական մարդ. քրիստոնէական գաղափարը ժամանակակից քաղաքական գորէէ՜ների շրջանում նրա պէս մի անձ։նուէր ղին ոլոր
