նակութիւնը , երբ նկատի ենք առնում երկու, մեծ ազգերի տուած այս օր ինակի բա բո յա կան վեհութիսեր։ Ա« ազգերը, չը նայած որ նաիաանձաիւընդիր էին իրանց պաաուին կանգնեցին միքնորդ գաաարանի առաք, փոիաանակ իրանց մէջ ծագած վէճը սրով վճռելու»
էլ իրաւ, աչիյարհը գեռչէր աեսել այսպիսի արգար և իազազ միջոց։ փա նոր յ լուսաւոր երե՜ւութ էր։ Որ իրաւունքի <գա չտպանութիւնը յան ձնում էր անկոգքքնա պահ արգա րագատութեան և ոչ թէ պատերազմի աստծուն , որի ճանաչած միակ օրէնքն այն է, թէ արգարը նա է՚ ով յազթում է, այսինքն թէ իրաւուհքը ուժեղին է պատկանում։ էլ այսպիսի գատաստանը տեղի էր ունենում այն ժամանակ, երբ նոր էր վհրքացել ֆրանս»պրուսական ազէտալի պատերազմը , որ սկսուել էր վի չնչին պատճառով և գարձաւ մի ահռելի գժբաիա աութիւն ամբոզք Եւրոպայի համար։ Եթէ աչիւարհը շատ լագս աօններ տուած լէնէբ, եթէ ազգերի յա բաբե րութիւննե րը բղէ։ էին համամարդկային եղ՜ բայրակցութեան սկզբունք ի ց միք ազգային միքնորդ գա տարանիը վաղուց բռնած կը էինէր թնղան օթների տեղը։ բայց Գլադստօն մի հատ էր, իսկ մի հաա ծազկով, ինչպէս յայտնի է զարուն ի լինի։ Ինքը Անղլիան, Ազատ ու թեան և հանճարների այս հայրենիքը, վեր կացալ լ աղստօնի ղէմ, որ ապացուցանէ, թէ նա իր ժամանակի մարղ չէ, թէ նրա պէս իղէալիստ ՓԻւԻ ս ո վւ ա ն չէ կարող
