Էջ:Գլադստօն.djvu/204

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

նողականնե րի րլթանակը կաաարեալ էին։ \քկըս ուեց Գլադստօնի կեանքի տխուր շրքանը։ Օայււ»։ հատութեան նշաններ երևացին այդ երկաթի մարգոլ մէք—ալն քան խոր էր այն անք րպետր , որ ալժըմ բաժանում էր նրան հասարակական կարծիքից։ 1,ա խօսում էր ասպարէգր բոլորովին թոգ՜ նելու մասին, ասում էր որ պետական գործիչր 60 տարեկան գառնայուց լետոլ այլևս չէ կարող գործ կատարել, իսկ էնքր աբդէն 65 տարեկան է։ ֆընալած այս հիասթափ ման՝ նա, իբրե ազատամիտկուսակցութեան պարագլուխ է իր պարտքը համարեց մասնակցել ըետրութիւններին ևք ինչպէս միշտ, եաւանդոլն և անխ ոնք ագիտացիա սկսեց երևում։ էր ամեն տեզ, ճաոեր էր արտասանում» ալց՜ քնչ դուրս եկաւէ ՜հյրան մի տեգ ընտրեցին եբ կրէրգ Կ ան գիտատ՝ օգէԻ մի գործաբանատէրից կետոի իսկ նրա ընկեր մինիստրներին սևացրին։ Աքն ժամանակ նա մի նամակ գրեց լօրդ գբէնվիլին և հրաժարուեց կուսակցութեան պարագլխիպաշտօնից։ Տքնալով լոկ պատգամալոր՝ նա քաշուեց լօվարգէնի ամրոցը, նուիրուեց իր սիրած՝ գրական աշխատութիւններին

\Տկսուեց էգէէ թագաւո րութիւնը։ 3ալց Գլադստօն այնպիսի հրաբուխներից էբ, որոնք։ հանգչում ենւ Պահպ անոդ ականների ճարպիկ պարագլուխը շատ շուտ համողուեց այս բանի մէքյ