Էջ:Գլադստօն.djvu/213

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

հալիաե ական խայտառակութեան կը մատնուեն ՚թխրքերի գործերը 3օլգարիայում։ ՜կրա հոգին ք

։

կարծես սթԹդել էր նրան և սաւաոնում էր տարածութեան մէջք երբ նա անէծքներ էր թափում ք՝օլգարիան աւերոէլների գլխին։ բայց ճառի ամենաճկուն և նուրբ մասն այն էր, երի մէջ նա յՅւում էրւ թէ նչ պայմաններով է թոյլատրւում ՝թէլրքերին աՏնալ Եւր ոպայում ք\րպէս թէ դիմելով թիւրքերին նա քիչ կանգ առալյ ուղղեց իր ամ.րողհ կաղմուածքը և հանդիսաւորք մեղմ ձայնով սկսեց, գանգաղ կերպով բաց թողէյելո ։է խօսքեր խօսքերի ետեից։ 6)ոէ, կարող էք ստանալ որոշ հարկ, պահել ձեր անուանական գերիշխան ութիւ՝ նը, ձեր պետութիւնը ուրիշների հարձակման չի ենթ արկոլիք բայց — այստեղ Գլադստօնի ահքերը վառուեցան, և բարձրացնելով րռունցքը նա ձայեց փ ողի պէսք բարձր նօտաներովբայց երբէք առաջիկայում, որքան տարիները կը յա հորդեն միմեանց՝ երբէք այսուհետև գաք 3էք համարձակոլի բարձրացնել հարստահարութեան ձեոքը յ ա.զատութիւն տալ ձեր վաւաշոտութեան« էէք համարձակուի հնարել անգթութեան սարսափելի կատարելագործութիւններ ի դժբախտ ու թիւն մարդկային ազգի»։ Այստեղ թնդաց ծափահարութիւնների գոռաղմուկը, որ խլացրեց նրա ձայնը։ Վերյին խօսքերը խորին պատկառման քով լցրին լսողների սրտերը թւում էր3 թէ մարդկութեան բար