մեաականութեան մասին ա(լ ՑդԻ աոա«Ա
ձնայատուկ թնաւորութեան հետ զուզաի/այւնուած մահմեաականութեան մասիԿ․ Թէ,՝բքերը »չ 2հեգկաստանի հեղարարոյ մահմետականերն են , ոչ \Տէրէաւէ Ս ա լագին եան ասպետները և ոչ Ապանիայի քաղաքակիրթ մաւրերր ։ Սկսած այն սև. օրէցէ երթ թէրքերը ա ույս հին անգամ մտան էւրոպա մենք տեսնա.մ ենք նրանց մէջ մարդկային մի հասա րակութիւն1 որ մարմնացնում է մարղկու« թեան թչեամուն։ հ\ւր որ գնացել են նրանք ի րանց ետևից միչւո թողել են մի լայնատարած արիւեաներկ հետք՝ և ուր հասել է նրանց տիրապետ ութիւնը։ Այնտեղ ան հետացել է քաղաքա ։ Կրթ ութիւնը։ Ամեն տեղ նրանք եղել են ներկա յա» ոյժի վրա1 յենուոզ կառավարութեան, թացասելով օրէնքի վրայ հիմնուած կառավարութիւնր։ Աքս կեանքում նրանց միակ ղեկավարը։ Անյոզգողդ ֆանատիկոսութիւնն էր, էսԿ հանդերձեաչ կեանքում գրա վարճատ ր ութի լեն էր զգայասիրական դրա էստը։
ս\յրանք եղել են ա հոգելի մարմնացումն զինուորական ոյժի։ դրանց հետ աուահ էր էս աղու մ Աստուծու պատուհասը և սպառնում էր ամթողք Եւրոպային։ Սթէ նա կանգ աոյաւ, և այն ոչ թէ միք ալէ մի քանի անգամ։ սյգ եղաւ չեորհիւ հերոսութեան այն եւրոպական ազգի է որ ապրում էր նոյԱ այն երկրներում, որոնց մի մասը այժմ գար
