Էջ:Գլադստօն.djvu/228

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

1ձել է պատերաղմի րեմ և դիւանադիտակեն քր ֆուեէութեանւհոաաանքող աուարկայ։ Լին մամա։ ակն երում ամիողք ա ր եմխեան քրիեահնէոա.թիւնը համակրութեամր էր վերարերւում ընդհ անուր ՛թըշ՜ նամու դէմ մղուած կռուին։ ձ էայն իսկ րէֆօրմնաձԻ աքի դարի կատաղի կոևիւեերի միջոցներինյ եթէ ջեմ էխալւումֆ անգլիխկո/ն եկեղեցիներում ազօթքներ էին կա րդացւսւմք աքեվութիւն մաղթելով կա կ» <րինք 4«լ/։ մէադաւ ե/ն կաթուիկների ոյժի և աղդեցու թեան պետին, որ պատերաղմ էր վարում թիւրքերի դէմ

«0 ակայն թէպէա և թիւրքը ներկայացնում էր օրէնքեեր րացասող ոյժը այնու ամենայն ի լ նոյնիսկ ս§մի վրայ յենուող կառավարութիւնն էլ չէ կարող պահպանուել աււանց մտաւոր տարրի ։դնութեանէ իսկ այդպիսի աարր չունէր թիրՔը։ հլյստեղից առաքացաւ մի տեսակ համրերս ղութիւն դաժան ու թեան ֆ րանակայութեան և ալազակութեան մէք, մի երեոյթ, որ հաղուադիւտ է մարդկային պատմութեան էքերում։ Գրիստոնեաներից շատերին արհամարհարար կեանք էր շեորհլում» թոյլ էին տալիս, որ կաուավարութեան երկրորդական պաշտօնավա ր ու թիւններ ի ց շատերը անցնեն եպիս

Ս.յ1/ ժամանակ, երր գլադոսաԹն գրում էր այս ՓրհԻրր՝ Պերրիան և Ղերնօգօրիան պատերազմում էին Իիւրիաչի գկմ