իք րրօ1ե՝րը գլաԴ“։սօն Կ՛ ն՜
աևեալ խօսքեբով»
«հին ծաոյայ գա հի և պետաոյսթեան1 ես աղաչում եմ իմ հայրենակիցներին, որոնցից գործը ա։ ևլի կախում ունի քան Սլրոպայի մի այշ ազգիը, աղաչում եմ պահանջել սաիպողաթար և անշեզ, որ ՚ մերհ կաայսվարութիւնը, որ մինչև այժմ գործում՜ էր մի ուզդու թեամբ այսուհեաև գործ է ուրիչ ուղղու. թեամբ և իր ամրողք ոյժը միւս պետութիւն, ների հեա միասին գործ, դնէ, որ արմատախիլ լիւ նի թիւրքաց դո բ ծա գիր իշխանութիւնը իօլգա րիայում։ քող թիւրքերլ\ այժմ քնեն իրանց յանջանքները մի միակ փքոցով, որ դեռհնարալոր է՜ նրանց համար, այն է թող հեռանան։ ՜նրանց զափթիաներն ու մուգի բները, րին բա չիներն ու իւզ՜ բաշիները , կայմակաԱեերն ու. փաշաները, ամենքը որքան կան, իրանց ունեցած չունեցածովդ յոյս ունիմ, դուրս կը գնան այն նա հանգից։ սրը նրանք պդծել են և աւերել « վԹւական հեսյսցումը, այս երանաւէա աղա աութիւնը կը էքնէ մեղ համար մի հաաիկ հնարաւոր վրէժ, որ պահանքում են դժրախա երկիրը կոյաերով ծածկած ։ դիակների յիշաաակը, կանանց, կոյսերի և երեխա՜ ների պղծուած պաաիւը, քաղաքակր թութիւնը , որ ենթարկուած էր այղպիսի բոն ու թեան և խայաաոակութեան, Ասաոլծու, կամ եթէ կամենում էք լլլլահի օրէնքները և ամբողք մարդկութեաե բա
