Էջ:Գլադստօն.djvu/293

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

պուած ում դուք գործ կը դնէք ձեր սեփական է» ր ակունքները»։

ւլերդացնելով իր խօսքը՝ Գլադստօն երեք. առաքարկութիւն արաս

«Աււա1։ Առաքարկութիւնը այս է« պ է ա ք։ է չա փ աւ ո ր է, ձեր պա հ ան քն և ր ը։ Գուք պիտի պահանջէք այն։ Ինչ որ անհրաժեշտ պէաք է և կարելի եղածին չափ յար մարւում է մեզանից։ Առաք եղած առաֆարկութիւններին։ Հհեմ վարանի ասելուդ տիկիններ և պարոններդ թէ այս հարցը լուծելու ա մեն ա լաւ և ամենապարզ կերպը կը էի՜ նէր ասել թիւրքերինդ որ հայաստանից դուրս դը՜ նան։ ծկրանք իրաւունք չունին այնտեղ Տքնայու՝ բայց չէ կարելի հաւատացած էին և էդ թէ Եւրոպան կամ նո լնիսկ երեք պետութիւնները համաձայնէին այսպիսի լուծում տալ ու ներկա յ բարդութիւններին։ ()ւսաի ամեն ինչ մի կողմ թողնենքդ բացի՝ անպայման ան հրաժեշտ բաներից։ Այ(ռք ես անցնում եմ երկու միւս աօւաֆարկութիւններինդ ոբոնցից առա3ինն այն է, որ գոսք չը պիտի ընղունէք թիւ ր, ա կ ան ի» ո ս ա ու մն և ր ը. դրանք ոչ մի արժէք չունին դրանք դ թացի անարժէք լինելուց այն վատ ութիւնն էլ ունինդ որ կարող են խաբել անտեղեակ կամ անփորձ մարդկանցից չա ահ բինդ որոնք են թադրում ենդ թէ երբ խոստում կայ նշանակում է որ խոստումը կատարելու դիաաւո ր ութեան պէս մի բան էլ կայ։ \մացէքի