Էջ:Գլադստօն.djvu/322

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

դրութիւններ անեի հիՏեուելով այն է9սէ և քերմեոյանդ հաւատի վրայ, հր կար նրա մէջ, որ ոէսհւմ էրնրան, թէ մի բարձր, անհասանելի հասկա յցողութիւն կայ, որ մխրգկանցիֆ բարի և գեվեֆիկ գործեր է պահանֆում

Գլադստօնի կեանքի ամենախոչոբք ամեխԹ հիանալի երեութլէ այն գան գա ղ փձփԹքեհւթիւԹն էր, որ տարիների ընթացքում տեղի էբ ունենամ նրա հայացքների մէջ։ Աշխսէրհի կարգ է ահ.4ճԻ։ սարակ, որ մխրգիկ իրանց երիտասարդութեան ժամանակ են խնկարկում ՚ոուխհագի մական մծքերին և ապա կամե»ցկամխց թողնում են իբ՝ամնց կոլյլքերը, մինչև որ ծեր ութեան հաԱէճկում գաճւնում են իրանց նախկին պաչաամեւնքի կատճԻհի թհ. ամիներ Գլադստօն բոլորովին հակաոյա/կ եբեւհկթ է ներկայացնումհ եբիաասար՚գհլթեան ժէա ման ակ ծայրխլեղ հետադիմական, իԹկ 77 սէարե կան հասակում այնքան առաք հնէոհյած, որ նէէյնիսկ .էբէրւէեի պէո ա՚բ մա ա ականները փախան նրանից, չափազանց վւԻանգժււոր համխրեչժվ նրա բռնած ուղղութիւնը (18867)

հրատեին են է՚իոբՏէել լհւսխբանել աղ ս հԹկօքբ։ Ական ֆհփոխութեան միաքը, հանգամանվ/ները» խօսել ենք առԱ§, են բերել էլան աղան 4 էսյե ցհԹկէ Աէխրէ «որոնք Գլադստօն ի համար թէ նպաետաււԹբ են եդե ի թէ աննպասէհ։ Ենք դիմենք ՛իրանք գլադ»տօնին և հարցնենք նրա կսւիձիքը։