ճքյւԹք թեթև բարեկարգութիւննե րի հրագիրներ էին մ»ոքնում պարլամենաըա ՜նրանք գիտէին, որ այդ հրագիրները պիտի մերժուեն բայց և այնպէս չաբանակում էին իրանց Դորհը, որպէս զի հետաքբքբութիւն շարժեն, վարկագրեն մարդկանց մա ածել այգ նոր խնդիրների վրայ» հասար ակ ութեան մէջ էլ սկ սեցին խօսեի դաաեի և ահա այդ ժամանակներից Անգլիայում առաջ է գալիս մի նոր երևո յթհասարակական կարծիք քաղաքական հարցերի վերաբե րմամբ։ ԱքՓ նոր երևոյթին նպաստում էին լբագիրները, որոնք հիԹեուել էէ անցեալ դարի երկրորդ կէսում։ Կառ ավար ութիւնը սկզբից չաա խէթ աչքով էր նայում պարբերական մամուլին, նկաաելով նրա մէջ մի նոր ոյժ» մուլը ենթարկուեց խիստ սահմանափակու ՏՕաերիգ ամեն մի թեթև զանցաքլութեան համար, խմբա գիրներին բանտարկում էին նոյնիսկ աքսորում։ \՝ացի Ղրանից, մամուլը ճնշուած էր հարկի տակ.
1815 թւին լ րագրի իւ րաքանչիւր թերթից աու
նում էին 4 պէնս Ոհ/դ կոպէկ). թղթի վրայ էլ ՝արԿ գրին՛ չը նայած այս արգելքներին
պարբերական մամուլը օր օրի վրայ զարգանում էբ։ \Տ1հաին հրատարակլում էին 6 ամենօրեաք լրագիրն ել», և նրանց մէջ ամենաուժեղը լրագիրն էրգ որ ունէր 8000 բաժան որդ։ <1\ահաքր գնալով աւելանում էր։ քաղաքական հարցերը արծարծս ում էին թէ պարլամենտի նիստերում ե
