Մի նմուշ այդ ոճից • Հ՝քՀանի րո չոլրք/1 արիւն է տոսում ել դու. անտարբեր՝ մեռնող զոհերէ րառաշն ես լսում եւ. սիրտդ չի պայթում կատաղութիւնէդ է րանի արիւնդ այլեւս թանդ արմէ Հ^դ համար հ եւ րո ոտներդ ձեան սահմաններում սառոյդ չեն կտրում $ րանի չոր** ^էոՂ^Գ սասանելուդիչ անարդ արութիւնները թեւերը լայն բադաե՝ թռիչքները են ան ում , կեանրը մեռդնում դ արիւն սա– ոեդնում եւ րո անխռով կուրե՛րդ չի մրրկւում արդար զայրոյթովդ ապա դու միայն մի Պէղատոս ե ս , որ ընկերներէդ կարմիր արիւնով ձեռներդ լուադաե* մի կոզմ ես կանդ նել ... դու դաւաճան ես , որ դաղափարդ եախու ես հանել • »« , մենր ընկեր չենր՝ֆ . • . (էջ 11)։ Ակներեւ է ճարտասանական խազը , որ հնչում է այս տողերում , րառերի կուտակումը մթնեդնում է միտրը • երկու խօսրի մէջ կա¬ րելի էր խտադնել աքդ կշտամբանրը % որ նահատակուաե ուղղում է դասալիր ընկերոջ (Պատկերը^ : Արամայիսի միտումներն աւելի ղնահատե լի են րան իր պատկերէ լու կարոզութիւնբ : Տէրութեան մամանակ ինրն եւս աւ ելք. իր դաղավւարներն ունէ նկատի , րան կեանր պատկերէլր • նա ուզում է յարղանր ներշնչել դէպի մարտիկները $ արհամարհանր դէսլի դա– սալիրնրերը , դաւակդութիւն դէպի թշուառութիւնը եւ բողոր դէպի անարդարութիւնը՝. Նա հրապարակախօսութիւն է անում վիպական ձեւով եւ արձանադրում է այնպիսի դէպրեր ու վարմունրներ , ո– րոնր մեկնութիւն են իր մտրերին ու միտումներին։ Նրա միտում– ներն աղնիւ են դ մտրերը առողջ եւ արմէ որ նրանր վարակիչ լինեն : ՀՈՐԻԶՈՆ, 1913, թխ– 161 - 309 -
