տեսած իրանէդ աոաջ: ... դ առել ես՝ մտել ես մէյդան Մասիսից Վալդայ . 1) կարծում ես՝ դո՝ւ. ես՝ որ կաս . ուրիշները կռտած են ։ Մոսկով ուրիշ լավ բան չտեսա ր բազէ փսիաթր ա նութէ աակ ման եկող կանանզիզ 2) ; Չդիտեմ ո*վ է Աըփէ^Ը (3) է ոըէ ^աՂէՏ կաի*"»–ել ես Հիմա • թող Աստուած րանն աջողի • բայզ հանղուրմո* ւմ է , որ կին շես տեսն ում , ա յլ երկու ոտ ու մի • • • Ո՛* *֊ր ես իջել հձքա պոյտի» 4) երղիչ։ թ^ել ես դէե «Ծիածան* ու «Տաղեր՝* (5) • լա՛ւ» դի*քո1–Հ> թէ չկայ «Ցնորր* (0) , չկայ ո՛չ տուն , ո՛չ երդիկ . չկայ ել «քա՞րդ։ Խ ո ր– 1) Վալդսւյ են կոչւում այն աննշան րլուրները, որ գտնւում են Աոսկուսւյի մօտ: Տափաստսւններին ոովոր ռուսները այգ րլոՆրներին անուանում են լեռներ: Ջնայսւծ իր աննշան բարձրութեան՛ րլուրների այդ շարքը ջրաբաշխական մեծ դեր է խսւղում, մեծ գեաերի ընթացքն ուղղելով Արեւելք, Հիւսիս ու Հարաւ։ 2) Իմ ուսանողութեան շրջանին փողոցային աժ անագին կիները շրշում էին փսիաթն անութների աակ եւ խուլ փողոցների մթին անկիւններում փռելով՛ տարփածուներին աղսաւում էին սենեակ վարձելու ծախսից: 3) Իր երկերի ժողովածուն Ե– Ջարենց նուիրած է Արփիկին: Ա* հատորի երկրորդ էջի վրայ տպուած է– «Երկերիս ժողովածուն — Արփիկին– Եղիշէ Չա– րհնց, Մոսկուսւ, 1921, Ժ*Ի»։ 4) Ե* Ջարենց շատ է երգում կապոյտը, յատկապէս «ծիածան» վերնագըր¬ ուած քերթուածների մէջ : 5) Ակնարկում եմ «քքոմանս անսէր»ի հետեւեալ տողերը– Կարծում ես՛ Տէթեա՞նն եմ թէն: ճիշգ է։ Թաղել եմ «Տաղեր», «Աիածան» Իայց — թքել եմ դրանք արդէն դէն: 6) Ակնարկում եմ «Աոմանս անսէր»ի այս տողերը– Միթէ* Գե* Ջեր կակուղ հոգում Մշուշէ աշո՚՚ւն է լացկումած Ու ցնո՛՛րք է ուզում — Հում ծաիաւ 2եր հոգին՛ գծուծ հացկատակ: Ի գուր : Զուր է ուգում։ Սիւալւում է: Ցնորք չկայ : - 333 -
