չունի լաթ halt! Գերմաներէն բառ է, որ նշանակում է դադարի՛ր, կա՛նգ առ, կեցի՛ր։ Կիրարկւում է կենցաղական շաւո առիթներով նաեւ օտար լեզուների մէջ: Ասա տեսնենք դու, Չարենց, գագաթը սոյր՝ Մասիսի եւ տափաստանն Հիւսիսի, ճղճիմ ճախին , ճախճախուտ, Սեւան ու Վանը կապոյտ. Գազջին հովերը մգլոտ արեւասուն զովի մօտ. մթին անդունդ՝ խորափիտ, ջրերը խենթ ու փրփուր, տափարակներ բթամիտ գետերը յոյլ, մարդակուր, ի՞նչ ունեն, ի՞նչ նոյն.- ոչի՛նչ:
Նարեկացին ու Քուչակ
ու Նօվէն
չեն հնադուրժի, որ շաղ տաս
լրբօրէն
բերանդ գարշ Մոսկովի
եւ ղամշին
կը շառաչէ քո դնչին
անպատկառ:
Ակնարկում եմ մէկ կողմից Ե. Չարենցի հռչակաւոր «Ես իմ անուշ Հայսատանի…» բանաստեղծութեան այն տողը, որ ասում է. «Նարեկացու, Քուչակի պէս լուսապսակ ճակատ չկայ»: Միւս կողմից իր «Տաղարան» բաժնի այն տողերը (Տաղ. ԺԲ.) ուր ասում է. Ամէն տեսակ երգ երգեցի —— ամէնից լաւ տաղն է էլի (կրկին) Սայաթ–Նովու դրախտային, անմահական իւաղն է էլի. Վերջապէս «Ռոմանս անսէր»ի այս տողերը. ՈՒզում էք մգլի՞, Ժանգոտի՞ ՈՒզում էք նեխի՞ մեր լեզուն:
22
