— Նա սովորաբար առատաձեռն է,— ասաց դոն Կիխոտը,— երևի այդ վայրկյանին ձեռքի տակ թանկագին իրեր չեն եղել, այդ պատճառով էլ չի տվել։ Ասենք, ձուն զատկից հետո էլ պետքական կլինի։ Ես կտեսնեմ նրան, և դու բավարարված կլինես։ Սակայն գիտե՞ս, ինչն է զարմացնում ինձ, Սանչո։ Ինձ թվում է, թե դու ոգով թռար այնտեղ և ետ դառար՝ չէ՞ որ դու երեք օրից քիչ ավել ժամանակամիջոցում գնացիր Տոբոսո և վերադարձար, մինչդեռ ճանապարհը երեսուն մղոնից ավել է։ Դրանից ես եզրակացնում եմ, որ այն իմաստուն մոգը, որ հոգ է տանում իմ մասին և հովանավորում ինձ (իսկ այդ տեսակ մեկը ես ունեմ և պետք է որ ունենամ, այլապես իսկական թափառական ասպետ չէի լինի), ահա այդ մոգը, երևի օգնել է, որ ճամփան կտրես, իսկ դու չես էլ նկատել։ Որովհետև երբեմն պատահում է, որ նույն միջոցին, երբ մեկը մարտնչում է Հայաստանի լեռներում որևիցե անդրիակի[1], դաժան մի հրեշի, կամ այլ մի ասպետի դեմ, հանկարծակի, կռվի ամենատաք միջոցին, մահացու վտանգի վայրկյանին, մեկ էլ տեսար ամպի վրա կամ հրեղեն կառքով հանդես է գալիս նրա բարեկամ ասպետը, որ մինչ այդ Անգլիայում էր և, օգնության հասնելով՝ փրկում է նրան մահից։ Իսկ իրիկնադեմին նա արդեն իր տանը հանգիստ ընթրում է։ Մինչդեռ մի տեղից մյուսը՝ երկու կամ երեք հազար մղոնից պակաս չէ։ Դա իմաստուն կախարդների շնորհքն է, նրանք հսկում են ասպետներին։ Ուստի, Սանչո, բարեկամս, ես չեմ դժվարանում հավատ ընծայել, որ դու կարող էիր այդքան կարճ ժամանակամիջոցում Տոբոսոյում եղած լինել և վերադառնալ, որովհետև, ինչպես արդեն ասացի, իմ իմաստուն հովանավորողներից մեկնումեկը փոխադրած կլինի քեզ օդով, իսկ դու այդ չես էլ նկատել։
ԴԺՆԴԱԿ ԵՎ ԱՐՏԱՍՈՎՈՐ ՄԱՐՏԻ ՄԱՍԻՆ
ԿԱՐՄԻՐ ԳԻՆՈՎ ԼԻ ՏԿԵՐԻ ԴԵՄ
Մի կտոր հաց ուտելուց հետո խումբը ճամփա ընկավ և, առանց հիշատակության արժանի որևէ պատահարի, հետևյալ օրը հասավ Սանչոյին ահուսարսափ ազդող իջևանատանը։ Սանչոն կգերադասեր խուսափել ներս մտնելուց, բայց այդ նրան չհաջողվեց։
Իջևանատերը, տիրուհին, նրանց աղջիկն ու Մարիտոռնեսը, տեսնելով դոն Կիխոտին ու Սանչոյին, ընդառաջ վազեցին, բարձրաձայն արտահայտելով իրենց ուրախությունը։ Մեր ասպետը նրանց ընդունեց ծանր ու զուսպ, խնդրելով, որ իրենց անցյալ անգամվանից ավելի լավ անկողին տան։ Տիրուհին պատասխանեց, որ եթե նա ավելի լավ վճարելու լինի՝ իշխանավայել անկողին կունենա։ Դոն Կիխոտը համաձայնեց, և նրա համար պատրաստեցին
- ↑ Անդրիակը հրեշ է, կես-մարդ, կես-գազան, որ ծնվել է Բանդագուիդո հսկայից ու նրա հարազատ աղջկանից։ Այդ պատկերը «Ամադիս Գաղիացի» ասպետական վեպից է։ Ծ. Թ.։
