նով կր համակվի ք նոր բեռով մի կը ճնշվի, որով կյանքն՝ եըկաըատև և դառն հոգեվար մի կըլլա։ Ան\ոը աղետքն իմ վայելքս է, և արտասուքը՝ ջուրն է, որ քեղի համար ունեցած սերս կը բեղմնավորեք
Մայտա առ Տիկին Սիրա
Բոլոր խոստովանությունս ըրի Լևոնին. սաստիկ բարկացավ Տիգրանին բռնած ընթացքին դեմ, նամանավանդ երբ կը նկա֊ տեր զի^քը միշտ իբրև պատվավոր անձ մի, գուցե, ըսավ, նւույն մատնությամբ ինքն ևս պատժվեցավ, և ոչ առավել երջանիկ է քան զքեզ, յուր նամակին մեջ գրած մի քանի անորոշ տողերեն եթե դատելու ըլլամ։ Լևոն կուզեր կշտամբել զՏիգրան յուր անարգ վարմունքին համար♦ բայց ես արգիլեցի, և ինքը խոստացավ լռել։
Հայտնեցի իրեն ւէանք քաշվելու ղի տ ավոբություն ս, սաստիկ հակառակեցավճ այլ և այլ պատճառներ հա ռաշ բերելով, և մանավանդ Հուլիանևիս կրելու ցավն ինքն զգացնելով։ Հաստատեցի իրեն թե աղջիկս յուր ամուսնական սիրովն կըր-նար թեթևցնել մայրական բացակայության դառնությունն, երբ ման ավանդ իմ անդորրությանս պիտի ծառայեր։ Հեռանալովս կրնա՞մ արդյոք մայր ըլլալե դադրիլ, ըսի, և ո՞վ կը հաջողի դա գրելու երբ մայր եղած է անգամ մի։
Քոլ և Լևոնին հորդոբանաց հակառակ պիտի գործադրեմ խորհուրդս, զի կենաց տկար արձագանքն որ մինչև ինձ կը հասնի, վայելմանց աղոտ պա տկերը ք շուրշս եղած թեթև շարժմունքն, վերջապես ամենայն ինչ կը ղայրացնե, կը սաստկաց-նե վիճակս։ Անշուշտ դժբախտներու ընկերակցությունը տխուր մխիթարություն մ՛ է վշտահար հոգվույն համար. բայց պիտի գտնեմ ուրիշներ ևս որ ինձ նման կենաց դառնությունը ճան– չցան, և այդ տեսարան ր գուցե արիություն տա ինձ ցավերուս հանդուրժելոս Պիտի գտնամ լռությունը, մահվան պատկերն այդ չորս որմերուն մեշ, ինչպես կրսես* և կյանքն որչափ սահ֊ մ անափ ակ ըլլա, այնչափ ուժս կամփոփվի, որով առավել դյու~ րոսթյամբ կրնամ վերջացնել մնացած օրերս։ Այս աշխարհ ես՝
