բախտը կը համարիս։ Կը սխալիս, վասնզի ամեն մարդ չուր արտասուքը կը հաշվե մի աչն։ Իմ դժբախտութչուն ս ո՛չ ապա–, քեն քուկինիդ չափ ծանր է, դու կը կորսնցնես գանձ մի, և նուչնը կը հանդիպի ինձ, քեզ համար ինչպես և ինձճ ավելորդ անձ մի կա մեջտեղ։ Տառապիլ զգալ կը նշանակե, զգալնճ ապ* բիլ։ Տառապանքը կենաց մեն մի վաչրկչանը ուժգին կը նշանակե, զի ապրելու համար ծնած ենք։
Կչանքր, շարունակեց Կոմսր, րնդարձակ վիհ մ՚ է որուն մեջ սարսափահար աշքր զգիշեր կր տեսնե։ Մարդս անոր հատակը իշնալու պարտական է, զի անողորմ ձեռք մի զինքն անդ կը մղե բռնութչամբ։ Սերը կը լուսավորե աչդ վիհն չուր շողովն, հետո մութն առավել ևս թանձրացնելու համար երբ սառնա-հար շունչովն չուր բռնած շահը կը մարե։
Լռեց Կոմսը, և ես ունկնդիր էի, մինչ դադրած էր խոսելե։ Հանկարծ ձեռքը ծովուն մեջ թաթխելով և զաչն վեր քաշելով քանի մի կաթիլներ կախվեցան մատվրներեն, և հետո ծովան մեջ ինկան ե կորսվեցան։ «Ահա մարդուս պատկերն, րսավ, վաչբիկ մի կը կասր/ի կենաց, ետքը կը գլորի ու կը կորսվի ընղհանուր ամբողջության մեջ ուսկից բղխած էր))։
Մեո նա^ակր կը սահեր ջուրերուն վրա չեն, և մենք հիաց֊ մամբ կր դիտեինք մերթ շարժուն անհունությունն՝ որ զմեզ մեղմաբար կօրորեր չուր ծոցին մեշ, և մերթ կապուչտ անհու– նութչունն որ մեր գլխուն վերև կը տարածվեր, և մենք իբրև հյուլե աչս երկու տարածութչանց մեշՀ մտոք կր բարձրանայինք մինչև մին, և կը խոնարհեինք մինչև մյուսը։ Հասանք մեր բնակարանն երբ լուսինն հորիզոնին վրա կերևար բնութչունը ղյութելու համար, ու մյուեզինին ձայնը կողշուներ զայն խան-դով։
Տիգրան առ Մայտա
Կը ներես ինձ ուրեմն, Մայտա՛դ իմ պաշտելի։ Սիրտս կըս~ փոփի, բայց չէ կարող գտնալ յուր կորսված երշանկությունր։ Ամենայն ինչ անտանելի է ինձ, մանավանդ այն անմեղ էակն որո հանցանքը ղիս շատ սիրելն է, զի որևէ սեր՝ բացի քուկի ՚ նեգ, դժոխք է ինձ համար։ Կր կարեկցիմ իրոք այգ հեզին վրա
122
