Էջ:Երկեր - Սրբուհի Տյուսաբ.djvu/445

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է



Ձ Ո Ն

Առ սիրեցյալդ իմ Տոռին.

Դո՛ւստր իմ, քեզ կը նվիրեմ այս երրորդ և գուցե վերջին երկս։ Տղա հասակեդ սկսե սիրել զաշխատություն՝ իբրև զԱրաքսիա, լուսավորե՛ միտքդ միշտ, կոխե՛ աներկյուղ ընկերական նախապաշարմանց վրա, լե՛ր արդար սկզբանց պաշտպան, բարեկամ տկարին, թշնամի գոռոզին։ Լե՛ր դու, քեզմով և սեռիդ արժանապատվությամբը. բարոյապես գույն մ՚ունեցիր, ու այդ գույնով ապրե՛ մինչ ցվերջ կենացդ։ Հայնժամ պիտի գտնեմ ի քեզ փոխարինությունն այն անբավ մայրենի սիրույն զոր ձոնած եմ քեզ, զավակդ իմ սիրելի։