Էջ:Թութակ Թաղիդեանց (1847).pdf/24

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

18

Հանապազօը կեանք քաղին՝
՚ պեղելոց գոյս գետին :ո
“Դրու մանուկ, չամաչիս ,
Որ զայս ասես , զայն գաղես
թէ ոչ խցեր Արարատ
Ջակըն սիրոյ զանարատ ,
Թու իս՝ Հովիւն ալևոր ,
Վարէր ըզհօտն անդանօր : —
Ուր ինձ զերեսն արեգակ
գարզետց ժպիտն անուշակ •
Եւ զյաւիտեանց անծանօթ
Լուսեաց ուշոյ զխորհուրդ :
9
“ես” ասէ ցիս “Պատանիդ. գ
Ջոտքը լի րանց Արքայիդ ,
Լիճ ծովանայ ձիւնաթումբ ,
Որ Հալս Հանուր ծծէ յումպլ
() ականակիտ գետորաց ,
Երերի իմում կասու դա
թէպէտ խնամք ԱնմաՀից ,
Փոյթ մե ծ տարան զաղիտիս ,