Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
1902
ԱՍՏԾՈ ՍՊԱՌՆԱԼԻՔԸ
Այժըմ ես կըգամ, ասում է աստված,
Օգնել աղքատին իր ծանըր կըռվում.
Չեմ թողնի նըրան հավիտյան լըքված,
Նա ինձ ապավեն կանչեց նեղ օրում։
5
Վա՛յ ձեզ, հըզորներ, որ իր խըրճիթում
Լացացրիք խեղճին, այրուն ու որբին,
Ու վես, անպատիժ՝ ասիք ձեր սըրտում—
Ո՞վ է վերևից նայում մեր ճամփին։
Մի՞թե կարծում եք՝ չէր տեսնում, լըսում,
10
Նա, որ ստեղծեց և աչք, և ականջ.
Մի՞թե կարծում եք՝ ուժն էր պակասում,
Եթե համբերեց դատելուց առաջ։
Իմ աչքերն անթարթ ձեր ճամփի վըրա—
Հըսկել եմ անքուն ես ձեր գործերին,
15
Էլ չեմ դանդաղիլ— գալիս եմ ահա,
Ե՜ս, Տեր զորությանց— և հուրն իմ ձեռին։
Ես հուր եմ ձըգում ճընշվածի հոգին—
Նորա համարձակ լեզվով ձեզ դատեմ,
Ես ուժ եմ տալիս աղքատի բազկին,
20
Նորա թիկունքին՝ գալիս եմ ձեր դեմ։
|
|
195
