Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԱՐՓԵՆԻԿԻ ԱԼԲՈՄԻՑ
Դու չըգիտե՞ս՝
Ինչու եմ ես
Անբուժելի
Տըխուր էսպես։
5
— Ինչ ունեի լավ ու պայծառ՝
Ընկա՜ն, հանգա՜ն մի-մի, մի-մի.
Օրորանս էլ՝ միակ, որ կար,
Արնոտ եղավ ու թըշնամի․․․
Դու չըգիտե՞ս՝
10
Ինչու եմ ձեզ
Քընարիս հետ
Գըրկել էսպես…
— Մըթնեց հոգուս երկինքն անհուն,
Սիրտըս պատեց մեծ շափառուկ.
15
Մեռա՜ն, կորա՜ն շուրջս ու հեռուն,
Քընարս է լոկ մնացել… և դուք…
|
|
292
