Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/655

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ V, 26։

Տպագրվում է ինքնագրից։


1890

«ՓԱՅԼՈՒՆ ԱՍՏՂԻԿ ԵՐԿՆԱԴԻՏԱԿ...»

(էջ 329)

Գրված է 1890 թ. մայիսի 8-ին:

ԳԱԹ Թֆ № 266 պահվում է 1890 թ. մայիսի 8֊ին Թումանյանի՝ Ան. Աբովյանին հղած նամակը և դրա մեջ ինքնագիրը:

Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ V, 13։

Տպագրվում է ինքնագրից։


«Ո՜Հ, ԹՈՂ, ՍԵՐ ԻՄ, ՀՐԱՓԵՏՈՒՐ...»

(էջ 330)

Գրված է 1890 թ. հուլիսի 6-ին:

ԳԱԹ Թֆ № 268 պահվում է բանաստեղծի՝ 1890 թ. հուլիսի 6-ին Ան. Աբովյանին հղած նամակը և դրա մեջ ինքնագիրը։

Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ V, 18։

Տպագրվում է ինքնագրից։


«ԱՅՍՏԵՂ ԱՀԱ ԻՆՉ ԵՆ ԱՍՈՒՄ...»

(էջ 331, 494)

Գրված է 1890 թ. հուլիսին։

ԳԱԹ Թֆ № 270 պահվում է մեկ սևագիր-ինքնագիր։

Առաջին անգամ տպագրվել է ՈՒՀ 1, էջ 291—297։ Հրատարակել է Պ. Սիմոնյանը հետևյալ ծանոթագրությամբ. «Այս գրվածքը բովանդակում է Թիֆլիսի Կոնսիստորիայում Թումանյանի պաշտոնավարության հետ կապված տհաճ ու անհրապույր պարտականությունների նկարագրությունները, հոգեկան ապրումների անմիջական արտահայտությունը։ Ոտանավոր-նամակը հիշեցնում է «Պոետն ու Մուսան» պոեմը։ Շատ հավանական է, որ սա հենց այդ պոեմի սկզբնական շրջանի սևագիր մտորումներն են, սևագիր հատվածներ, որ հետագայում հեղինակը մշակել է»։ Նույն տեղում