զարմանալի բան չկա,—գրում է նա «Կարելին և ցանկալին» հոդվածում,— բայց թերևս ոմանք զարմանան, եթե ասեմ, որ պատերազմի նախընթաց ամիսներին ես էնքան պարզ էի զգում պատերազմը, որ հատուկ բանաստեղծություն ունեի, մինչև անգամ ուզում էի տպել «Նոր հոսանք» ամսագրում, բայց ինչ-ինչ պատճառներով անհարմար գտանք։ Ահա նույնիսկ մեկի առաջին տունը, որը հիշողությանս մեջ է դեռ.
|
ԳԱԹ Թֆ № 69 պահվում է մեկ սևագիր ինքնագիր։
Առաջին անգամ տպագրվել է ՍԳ, 1941, № 12, էջ 38, այնուհետև՝ ԵԺ I, 522:
Տպագրվում է ինքնագրից:
«ԲԱՐԻ ԻՐԻԿՈՒՆ, ՎՇՏԱԼԻ ՄԱՅՐԵՐ...»
(էջ 413)
Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։ Բովանդակությունից կարելի է ենթադրել, որ գրված է առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ։
ԳԱԹ Թֆ № 70 պահվում է մեկ սևագիր-ինքնագիր, որն անավարտ է և բազմաթիվ ուղղումներով։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ I, 524։
Տպագրվում է ինքնագրից։ Տպագրվում են ոչ բոլոր տողերը, դրանց զգալի մասը ջնջված է և անընթեռնելի։
«ՆԸՐԱՆՑ ՉԸԹԱՂԵՑԻՆ ՔՐԻՍՏՈՆԵԻ ԾԵՍՈՎ...»
(էջ 415)
Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։ Դատելով բովանդակությունից, գրված է 1915—1916 թթ., հայկական կոտորածների ազդեցության տակ։
Ինքնագիրը մեր ձեռքին չի եղել։ ԹԸԱ պահվում է մեկ մեքենագիր օրինակ, որից և տպագրվում է առաջին անգամ։
Երրորդ տողում «ճեղքած» բառի փոխարեն կա նաև՝ «կեղեքված»:
