Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation
Jump to search
25
Անհնազանդ արտասուքս
Կամ հառաչանք մի թեթև
Եթե հանկարծ հայտնեն վիշտս
Ակամայից քո առջև,
Դու մի՛ կարծիր, թե քեզանից
30
Կարեկցություն եմ խնդրում,
Այլև իզուր մի՛ հարցնիր ինձ,
Թե ինչ ցավ կա իմ սրտում.—
Քո խոսքերն իմ տխրությանը
Չեն լինելու մխիթար,
35
Եվ իմ սրտի գաղտնարանը
Միշտ փակված է քեզ համար։
Երկինք, գետինք թող միանան,
Կանգնի վկա տիեզերք—
Տվողը հոգուս կարողության,
40
Էլ չեմ սիրիլ քեզ երբեք։
|
|
91