Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/342

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
1919
«ՄԵՌԱ՜Ն, ՄԵՌԱ՜Ն… ԵՎ ԱՀԱ»
(էջ 36)

1 ինք․ Ա
Մեռա՛ն, [անցան]… ու ահա



«ԱՐԵՎԵԼՔԻ ԵԴԵՄՆԵՐԻՆ ԻՋԱՎ ՊԱՑԾԱՌ ԻՐԻԿՈԻՆ»
(Էջ 36)

4 ինք․ Ա
Ա՜խ, թե նորից գըտնեմ ճամփեն, դեպի



էնտեղ, դեպի տո՜ւն…

ինք․ Բ ա
[Սըլանում Է կարոտ հոգիս], Էնտե՜ղ,

հեռու, դեպի տուն…

բ
[Ոնց Է տենչում, ա՜խ]․ եթե նորից գտնեմ

ճամփեն Էնտեղ, հեռու դեպի տուն․․․

գ
Ա՜խ, թե նորից գըանեմ ճամփան [էն

աշխարհքը զըվարթ] դեպի Էնտե՜ղ, դեպի


տուն..

դ
Դեպի էնտեղ, էն բարձրերը, իմ բարձրերը

զըվարթուն,


«ԴՈԻ ՄԻ ԱՆՀԱՑՏ ԲԱՆԱՍՏ՛ԵՂԾ ԵՆ, ՉԸՏԵՍՆԸՎԱԾ ՄԻՆՉ ԷՍՕՐ»
(էջ37)

1 ինք. Ա
Դու մի անհայտ մեծ պոետ ես



2 ա
Մի հայացքով [ի՜նչ] երգեր ես թափում


շուրջըդ լուսավոր։