Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/391

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Ասեք… Աստծու սիրուն,
25 Ո՞վ է տեսել իմ Սըհակին։
Սահա՜կ, Սահա՜կ, կսկծալի
Կանչում է քույրն գիշերն ի բուն
[Իր Սահակին]:


1902
ՓԱՐՎԱՆԱ
(էջ 121)
ՄՃ

5 Ասում են՝ այնտեղ, արծըվի նըման,
11 Այնքան գեղեցիկ եղնիկ չէր տեսել
16-18 Իրեն այն քնքուշ ծաղկով բախտավոր:
Մեծ բախտը սակայն առաջին էր դեռ.
Եկավ այն օրն էլ հասավ երջանիկ:
Փողը հընչեց։ Ահա փունջ֊փունջ
Ահա աղջիկն իր գեղանի
Նըշան տա գոռ պայքարին,
Աղջիկն հանկարծ առաջ եկավ
76 Խընդրում նորից ու նորից:

— Ասա՛, դստրի՛կ, ի՞նչ ես ուզում
Էս աննըման քաջերից
Վեր կըբերեն քեզ համար:
Ոչ գոհար եմ ես պահանջում
Ինքն Է այրվում նորա մեջ
Այսպես անցան շատ տարիներ։
138-139 Այնքա՜ն արավ լաց ու կոծ,
Որ ծով կըտրեց արտասուքը
141-142 Ծածկե՜ց, կորա՜ն, ինքն Էլ մեջը…
Այժմ այնտեղ տըրտմաշուք
145-146 Ու այն վճիտ ջըրերի տակ