91-92
—Ո՞ր երջանիկ հողմը բերավ
Քեզ մեր անտառն անծանոթ: 91
Ձեր աշխարհքը հեռավոր, 95-98
Պատասխանեց մեր Մանուշը
Հառաչելով գըլխիկոր։ 100-րդ տողից հետո՝
Ես ձեզ համար աղոթք կանեմ—
Եթե անեք օգնություն,
Էս վայրենի, խոր անտառից
Եթե տանեք մեզ մի տուն։ 135-136
Բըզզում-էս ափից էն ափն է վազում,
Բըզզում-էն ափից ետ գալիս կըրկին։
—Վա՜յ, ամա՜ն, մեռա․․․ հա՜յ, հարա՜,
մեռա․․․
«Ո՞րտեղդ է ցավում, սիրւն թագուհիս,
ինչ կուզես, ասա», խնդրւմ է արքան,
Խընդրում, գըլխովը պտւյտ է գալիս։
— Ախորժակ չունեմ... ես բան չեմ
ուզում...
Բայց գառան մըսից որ լինի, կուտեմ...
Եվ թագավորը մընում է սառած,
Սառած, շվարած, կանգնած կընոջ դեմ: 149
—Վա՜յ, հարա՜, մեռա՜ ... Հա՜յ հարա՜,
աման...
171
Հասիր անդունդից 180-րդ տողից հետո՝
Կատաղի ծովի
Պաղ գերին եմ ես,
Փրփրած ալիքը
Պահապան վըրես 189
լըսում է արքան, պալատն է վազում, 202
Հաղթում է այսպես անմեղը կրկին:
