Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/64

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Իմ կընունքին երկինքը` ժամ, արևը` ջահ սըրբազան,
Ծիածանը նարոտ եղավ, ամենքի սերն` ավազան.
Սարը եղավ կընքահայրըս, ցողը` մյուռոն կենսավետ,
Ու կընքողըս Նա ինքն եղավ, որ սահմանեց ինձ պոետ։

Հոկտեմբեր 21

58