Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/159

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է



Չի կամենում հաշիվ դրստել,
80 Ասում է ինձ՝ թանկ է նստել
Լուսանցքում կատարված հավելումներ.
Որ ստացեալ էր շարական
'Ի վիճակային ատենէդ
Եւ մնացեալ էր պարտական
Վաթսունուհինգ արծաթ մանեթ,
Որովհետև ոչ գիտէր նօտա
'Ի լուսանցս գրեալ է սչօտա
Ահա այսպես. «Մարտի մեկին
Պետրոս քյոխվի նոր մանուկին
Մկրտեցի, չըգրեցի
90 Լուսագինը ջեբս դրեցի»։
Իսկ [շարականն ամենևին]
Դարձել էր հին.
Շատ տեղ ցխոտ, շատ տեղ ճղեալ,
Բոլորովին խարաբ եղեալ
Եվ դարձել է հին.
Արդ, սուրբ հայրեր,
Այժմ սրբեր և տիրուհին [չեն]
<2 անընթ.>
[Լաց են լինում,
100 Աղաչում են <1 անընթ.>]
[Որքան նեղում եմ ու պահանջում] տանջում.
Արդ - խնդրում եմ սուրբ ատյանին
Ի՞նչ անեմ այս տիրուհու հետ
[- Կտրի]
- Մերժել այրոց [խնդիրն] ու լացը,
Կապել նորա կալահացը,
Մինչ լրանա շարականի գինը,
Այո, մենք այսպես խիստ ենք, անաչառ,
[Մենք գործ ենք շինում] -
110 [Այստեղ հոգևոր ատյան է արդար -
Մեզ համար չըկան ոչ <…> կին,