1-3
-Ես գիտեմ, Մհե, շատ եմ ափսոսում. 42
Դուն չես իմանում, ա՛խ Մհե, Մհե. 53
Ածխակոթերը [դեռ] մըլում են տխուր, 59
[Սեգ աչքերի մեջ] փայլում էր թախիծ. 91
Բերանն անատամ, [իրան] դողդոջուն ձայնով, 87
-Մեր ցավն է, որդի, մենք պետք է տանենք, 106
Այդ հարստությունն ու քեզ մխիթարեց. 122
Ավելանում էին նրա վշտերին, 128
Որ ճամփու դնի Մեհրին Մհերին, 132
[Իբրև] հիշատակ տվեց [Մհեին]։ 148
տողից հետո ինքնագրում եղել են հետևյալ ջնջված տողերը.
[Հավաքված մարդիկ մոտեցան նրանց
Մոտեցան նրանց, մխիթարական]
Մշակտւմից հետո այս տողերը դարձել են տեքստի 149—151 տողերը:
153-154 տողերի փոխարեն՝
Եվ տուն, հայրենիք... 175
Ու չես գտանիլ ծերության նեցուկ. 202
[Գրավ խոստացի՛ր,] մի ջուխտ մոմ վառի. 222
Ամայի վայրում ո՞վ պետք է լինի 228
տողին հաջորդում են հետևյալ ջնջված տողերը.
[Թե հեռու տեղից եկած ճամփորդի
Գերեզման է, որ հազիվ անոթի] 238
Փոշոտած դեմքից սրբեցին փոշին, 242
ա Եղբարք, ողորմի տվեք Մհեին.
բ Ողորմի տվեք այստեղ թաղվածին,
գ Եղբարք, ողորմի տվեք խեղճ հային. 246
տողից հետո՝
[Մի աղվես այնտեղ գլուխն է կրծում.
Ցինը մոտենում՝ աչքերը կտցում.]
