Ջա՜ն, ականջ արա, հովիվն է երգում.
Ա՜հ, ձենիդ մատաղ, ա՛յ իգիթ չոբան,
Ապրում է, ապրում այդ ձայնն իմ հոգում,
Այդ ձայնը հուժկու՝ հոտի պահապան:
____
Եվ լըսել եմ ես երբ մութ գիշերով
Տարափ վշշալիս, կայծակ ճայթելիս,
Որոտում Էր նա ահեղ շեշտերով, 50
Ահ ու տագնապին մեզ սիրտ Էր տալիս։ 51
[Լսել եմ զվարթ, հարազատ վայրերում
Գարնան օրերում, երբոր նա բերին,
Զիլ երկար ու ձիգ թնդում Էր ծորում
Բերա Էր կանչում իրան գառներին]։
[Երբ անփույթ խաղով սարերի վրա
Հոսում Էր աշխույժ վըտակի նման,
[Երբ ախ ու վախով] փոթորկի առաջ
Մըղկտում Էր <......>]
Երբ անփույթ խաղով առվակի նման, 60
Հոսում Էր աշխույժ սարերի լանջում,
[Երբ ախ ու վախով] լուսնյակ գիշերին,
[Գիշերվա խարույկի առաջ մղկտում Էր նա]։
____________
Խառնվում իրար և տարածվում են,
Խոռոչ ու ծործոր բռնում, լցվում են։
__________
43-44 ա Եվ ահա լըսիր - հովիվն Է երգում. բ
Է՜յ ականջ արա, հովիվն Է երգում.
Ա՜խ, ձենիդ մատաղ, այ իգիթ չոբան. 47
Հիշում եմ ես, երբ մութ գիշերով 61
Լսել եմ զվարթ, անհոգ օրերում, 57
Զիլ երկար ու ձիգ կանչում Էր ծորում,
59-60 Լսել եմ երբոր <1 անընթ.> անհոգ խաղով 67
Երբ թաքուն ցավով - փոթորկի առաջ
50-60 Երբ անփույթ խաղով վտակի նման,
Հոսում Էր աշխույժ սարերի վրա 61
ա Երբ ախ ու վախով մղկտում Էր <...>
բ Երբ ախ ու վախով մթում գիշերվա
