Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/479

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

<6>



[Կրկին ելա ես]
Ողջ ազգը թնդաց այս խոսքի վըրա
ու կանչեց, հարա՜յ-

Ի՜նչ, ուզում ես ամբողջ ազգը խայտառակել,
Սա՞ է լինելու պոետն հայ ազգի,
Որ իմ ճաշակին չի զալիս իսկի»։
Թնդացին մարզիկ այս խոսքի վրա.
[Ողջ էլ միասին կանչեցին հարայ]-
Ասես հայտնվեց ժանտախտ, խոլերա,

10 Սկսեցին [խորշել]
[Հալածել], քըշել,
Ծաղրել միաբան
Տգետ-գիտնական,
<...> թերթեր,
Սոսկական, տերտեր,
[Տգետ-գիտնական]
Ողջ էլ միաբան]-

Սկսեցին խորշել ու հալածել,
Թե հայոց համար ունի բացիլ-

20 Ոչ- Մուզա-
Ծաղրատեղ դարձա
Ու վեր կացան
Ողջ միաբան,
Ի ծնե անմիտ,
Խավարամիտ,
Հառաջաղեմ,
Եվ, ինչ գիտեմ,
Տերտեր,
________
4 Այս հիմարն ու<զում է>
19 ա Թե սա <...> ունի բացիլ-
           բ Թե ազգի համար ունի բացիլ-
25 Բնավ անմիտ,