Խաչիկ վարդ<ապետ>, Սասունցի Դավիթը. Արարատ, 1895, № 11 և 12.
Ս. Հայկունու. 1898, էջ 520.
Աշխարհագրական անունները վեպի մեջ գործողության վայրեր չեն, այլ մեծ մասամբ պատմողն է մեջ բերում ոճի կենդանության համար, «խոսք[ը] հասկացնելու համար»։
(Լոռու մասին. Աբեղ<յան> Ազգ<ագրական> հանդ<ես>, XIII, 18)։
Իսկ ներքև մի այլ տեղ ասում է՝ հեքիաթն ու վեպը նրանով են տարբերվում, որ վեպն աշխարհագրական անուններ ունի— հեքիաթը՝ չէ։
Սաղուտա դաշտում գութանին հանդիպում <է> Դավիթ— XIV. 41. այլ վար։ Գորզոթա։
Բաթմանա բուղա և Չարբահար քամի— XIV. 42 (ճարպախար քամի— ճանպախար քամի— էլտուր և այլն)
Կարծում է, որ պահապաններ են. դառնում են վերջը Մարութա վանքի պահապաններ (Արագահաս Ս<ուրբ> Սարգիս)
Տես և XVII, էջ 32, XIV 67 Մհերի կինը Գյուրջու աղջիկ է֊
Տեսնել— Մուկարա
Շպըքան— Շահպուհ արքան
|
