ոմանք վատ են լսում, ոմանք բոլորովին չեն լսում, սրանից հազար ու մի թյուրիմացություններ են առաջ գալիս, իսկ թյուրիմացություններից զանազան տուրուդմփոցներ են պատահում։ Ոստիկանությունը միանգամայն գլուխը կորցնում է, հա՛յ դես է վազում, հա՛յ դեն է վազում։ Եվ որովհետև, թագավորին մոտ լինելով, տերության մեջ ամենախուլ մարդիկն էլ ոստիկաններն էին, ճշմարտությունը չեն կարողանում լսել, միշտ մեղավորների կողմն են պահում ու արդարներին բռնում, բանտերն են լցնում։
Թագավորը քանի գոռում է՝
— Արդարադատ եղե՛ք, արդարադատ եղե՛ք,— Էնքան ավելի ու ավելի են նրանք խլանում ու ավելի մեծ անիրավություններ են անում։
Մի անգամ թագավորի պալատի առջև կանգ է առնում մի ջահել անծանոթ ու գոռում է․
— Ձենի դեղ եմ ծախո՜ւմ, ձենի դեղ եմ ծախո՜ւմ։ Ով ձեն ունի, կկտրի, ով չունի, կգտնի։ Ա՛յ ձենի դե՜ղ, ա՛յ լավ ձենի դե՜ղ․․․
Որոտ թագավորը որ լսում է, կարծում է թե իրեն ծաղրում են, հրամայում Է բռնեն մոտը բերեն էն լրբին։
Երբ բռնում են, ներս են բերում պալատը, բարկացած որոտում է․
— Էդ ի՞նչ էիր գոռում դու իմ պալատի առջև։ Ի՞նչ ձենի դեղ ես ծախում․․․ Ցո՛ւյց տուր հապա, տեսնեմ ո՞րն է քո ձենի դեղը․․․
— Ահա իմ ձենի դեղը, թագավորն ապրած կենա։ Համեցեք փորձիր, տե՛ս՝ ճշմարիտ եմ ասում, թե՞ չէ։
Ասում է անծանոթն ու իր արկղից մի տեսակ մանր հաբեր է հանում, դնում թագավորի սեղանի վրա։
Թագավորը նայում է սրան, ոտից գլուխ չափում։ Շորերին է նայում, տղա է, բայց դեմքը, շարժմունքը, ձենն ու քնքշությունը միանգամայն կանացի են։
— Անունդ ի՞նչ է։
— Անունս Անլեզու է։ Իհարկե, տեսնում ես, թագավո՛ր, որ մի քիչ սխալ անուն են տվել ինձ։ Գուցե ավելի պատշաճ էր, որ Երկար լեզվանի կոչեին․ բայց եղածը եղած է․․․
