Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/457

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
<ԽՐԱԽՈՒՍՈՂՆԵՐ>

Տուկլուզյան էին ասում—իսկի անունը չգիտեմ, ծանոթներից ոմանք ասում էին Կիրակոսի, բայց ավելի Կարապետի նման էր։


ՏՈՒԿԼՈՒԶՅԱՆԻ ԿԱՐԾԻՔԸ, Պ. ԿԱՐԱՊԵՏԻ ՓԼԱՎԸ ԵՎ ԻՄ ՀՈԲԵԼՅԱՆԸ

Ես նրան մի քանի անգամ տեսել էի Թիֆլիսի վանքի բակում տոն օրերը, և նրանից է երևի, որ միշտ նրան երևակայում եմ վանքի բակում և միշտ խոսելիս մի քանիսի հետ՝ համոզված և խորհրդավոր։ Նա շատ էր սիրում դատողություններ անել և իր դատողություները համարում էր անվիճելի։

Ազգային կատարած ամեն մի ձախորդ դեպքի մասին հառաչով կրկնում էր շարունակ․

— Ախ, քանի անգամ ասացի, էդպես չի կարելի, չի կարելի․․․ լսողն ով է․․․ ամենքն իրենց համարում են մի-մի Բիսմարկ[1]․․․

Ճիշտ որ, նրա մշտական ունկնդիրների վրա էն տպավորությունն էր անում, որ ազգի ամեն դժբախտությունը նրանից է առաջ գալի, որ պ․ Կ<արապետ>ին չեն լսում։ Գլուխները կախում էին ու խորը մտածմունքի մեջ ընկնում։

Եվ նա ուներ իր մշտական խոսակիցները կամ ավելի

  1. Բիսմարկ Օտտո (1815 — 1898) — գերմանական պետական գործիչ և դիվանագետ, Գերմանիայի կանցլեր (1871—1890)