որդի. մի աղջիկ, մի տղա։ Հերն ու մերը մեռնում են։ Ախպերը քվորն ասում է․
— Գնանք, քույրիկ, էս քաղաքից մի ուրիշ երկիր, ես առուտուր կանեմ, քեզ համար էլ տուն կվարձեմ, մեջը կնստես։
Գնում են ուրիշ երկիր. Ախպերն ամուսնանում է, մի վհուկ, չար, կախարդ կին է ուզում։
Առավոտը խանութ գնալիս քրոջս ասում է.
— Քույրիկ, լավ մտիկ տուր տանը։
Կինը նախանձում է ու բարկանում[1], թե ինչու մարդը քրոջն է ասում։ Սպասում է, հենց մարդու ետ գալու ժամանակ վեր է կենում, տան կարասին ջարդում ու գնում մարդու առաջը։
— Ա՛յ,– ասում է,— ինչ տեսակ քույր ունես, մեր ամբողջ կահկարասին ջարդեց։
— Բան չկա, առնելու բան է,— պատասխանում է մարդը։
Մյուս օրը խանութ գնալիս դարձյալ եղբայրը քրոջը խնդրում Է․
— Քույրիկ, լավ նայիր տանը, խնդրում եմ։
Կինը կտերը նստում է[2], մարդու ետ գալու ժամանակ գնում է նրա սիրած ձիու գլուխը կտրում ու դուրս գալի դռանը կանգնում։
— Ա՛յ,– ասում է,— էս էլ քու քույրը[3], քու սիրած ձիու գլուխը կտրեց։
Բան. չկա,– ասում է մարդը,— շան ուտելու բան է, շները կուտեն։
Երրորդ օրը խանութ գնալիս եղբայրը խնդրում է.
— Լավ նայի, քույրիկ, կինս էսօր ծնելու է, հետը փորձանք[4] չպատահի։
Կինը ազատվում է, երեխի գլուխը կտրում, նստում[5], վրեն սուգ անում։ Իրիկունը մարդը տուն <է> գալիս։
— Ա՜յ» էս էլ քու սիրած քույրը, հենց երեխեն բերի թե չէ՝ թուրն առավ, գլուխը կտրեց։
Մարդը ձեն չհանեց[6], սկսեց արտասվել ու նրանցից հեռացավ։ Գիշերը գալիս է» Գիշերվան կեսին վեր է կենում, քրոջը ձեն տալի։
— Վեր կաց, քույրիկ, պատարագին ժամը գնանք միասին։ Քույրը պատասխանում է.
— Ախպեր ջան, կարծեմ էսօր տոն[7] չի։
— Չէ, քույրիկ, տոն է, վեր կաց, գնանք։
Ասում է.
— Դեռ վաղ է, եղբայր։
— Չէ,— ասում է, վաղ չի, աղջիկներիդ բանը գիտեմ, մինչև կհագնվեք․․․
