– 122), «Աստոծ մարդի որ ուզենա հարստություն տա, կբերի երդկով էլ վե կածի» (ՀԺՀ, 8, Թ. 1894, Էջ 33-35), վրացական «Жалоба с того света» (Сб. мат., 19, II, 106). «Долг бога» (Сб. мат., 10, III․, 68) և –այլ հեքիաթներից առանձին դրվագներ ու մոտիվներ։ Թումանյանը գրի Է առել հեքիաթի բազմաթիվ տարբերակների աղբյուրներ և նրանց բովանդակության շարադրանքները.
«Նավ. 8. 33. Աստծոծ որ մարդի հարստություն տա, կբերի երդկով Էլ վե կածի (արարատ.).
Գյուղացին հանդում մի բղուղ ոսկի Է գտնում ու մտածում Է, թե իմն Է՝ աստված տուն կբերի։ Կնոջն ասում Է։ Կինը՝ հարևանին։ Հարևանը վազում Է, տեսնում՝ բղուղը լիքն օձ։ Բերում Է գտնողի կարովը վեր ածում, դառնում Է ոսկի։
Сб. 13. 2. 128. Гемат (гсмат?) (арм.).
Մի հարուստ իր փողի սնդուկը բաց Է անում, որ փող հանի։ Տեսնում Է՝ վրեն նստած օձը։
– Էս փողերը քունը չեն, դուրգար Օհաննեսինն են,– ասում Է օձը հարուստին։
Հարուստը սնդուկը տանում Է ջուրը գցում, որ եթե ինքը չի օգտվելու, ուրիշն Էլ չօգտվի։ Դուրգարը, որ սովորություն ուներ գետի մեջ փետեր բռնելու, բռնում Է սնդուկը ու միջից փողը հանում, ապրում։
Сб. 19. 2. 106. Жалоба с того света (груз.)
Գյուղացու՝ դաշտում գտած ոսկին վեզիրը հափշտակում Է ու իրեն սպառնում։ Վերջը բացվում Է, ինքը պատժվում Է, գյուղացու ընտանիքը հարստանում։
Էմին, 4, 112. Տատ– Բետատ
Ո՛վ ալլահ, ո՛վ Մահմուդ
Сб. 20. Помощь бога и царя (айсор.)
էմին, 1, 15. Բախտավոր տղա (Շիրակ)
Сб. 20. Вожья помощь.
Աղքատին սուրբը մատանի է տալի ու անգին քար։ Կորցնում է, ընկնում է ջուրը, բայց էլի դուրս է գալի ձկան փորից, ու հարստանում են։
Сб. 10. 3. 68. Долг бога (грузин.)
Թիֆ. մտ. կյանքը, 372. Բախտ
Ձախորդն է տանը, վերջը խելոք պստի հարսը ասում է, որ իրեն լսեն։ Լսում են (ամեն բան տուն բերեք, ինչ աչքներիդ ընկնի)։ Բախտը տուն է գալի, երբ նա այրիանում է ու հեռանում, բախտն էլ հետն է հեռանում» (ԹԹ, № 1008/8308–8313),
Այս հեքիաթին վերաբերող աղբյուրների այլ ցանկեր տե՛ս նաև ԹԹ, № 1008/8398–8399,
Ինքնագիրը չի պահպանվել.
Տպագրվում է Հսկ–ից։
